Lost Highway / Kayıp Otoban
Mystery man: We’ve met before, haven’t we.
Fred madison: I don’t think so. Where was it you think we met?
Mystery man: At your house. Don’t you remember?
Fred madison: No. No, I don’t. Are you sure?
Mystery man: Of course. As a matter of fact, I’m there right now.
Fred madison: What do you mean? You’re where right now?
Mystery man: At your house.
Fred madison: That’s fucking crazy, man.
Mystery man: Call me. Dial your number. Go ahead.
+ Daha önce tanışmıştık, değil mi?
– Sanmıyorum. Nerede tanıştığımızı düşünüyorsun?
+ Evinde. Hatırlamıyor musun?
– Hayır. Hayır, hatırlamıyorum.
+ Emin misin?
– Tabii ki.
+ Aslında, şu an oradayım.
– Ne demek istiyorsun? Şu an neredesin?
+ Senin evinde.
– Bu çılgınlık!
+ Beni ara! Numaranı çevir. Devam et!
+ Burada olduğumu söylemiştim. (Telefondaki gibi)
– Bunu nasıl yaptın?
+ Bana sor!
– Evime nasıl girdin?
+ Beni sen davet ettin. İstenmediğim bir yere gitmek adetim değildir.
– Kimsin sen?
+ Hmm. Telefonumu geri ver. Seninle konuşmak bir zevkti.
——————————————————————————————
” How I remembered them, not necessarily the way they happened. ”
——————————————————————————————-
” Dick laurent is dead. ”
——————————————————————————————-
Lou: What a fucking job.
Hank: His or ours, Lou?
Lou: Ours, Hank.
——————————————————————————————-
Pete Dayton: I want you.
Alice Wakefield: You’ll never have me.
——————————————————————————————-
