In My Father’s Den / Baba Ocağı Replikleri (2004)
“..İnsanların atların onları okyanusa götüreceğine inanmaktan başka şansları yoktu.
Ne eğerleri vardı, ne de dizginleri…
Atları çorak topraklar
boyunca sürdüler.
Ama okyanus iyilik için kaybolmuştu.
İnsanlar, birlikte-yapayalnız.. her kayıpta birbirleriyle
yüzleşmekten başka seçenekleri yoktu.
Kendilerine yepyeni bir yer ve yaşam hazırladılar ama bir tanesi hep değişti.
Okyanusun bıraktığı boşlukta yaşamayı öğrendiler.
Rüyalarında kalmış olmasına rağmen.” (Celia)
-Üzüntümüzün bir kısmı belki de yapılmış ya da yapılamamış şeylere duyduğumuz pişmanlıktır. Söylenmiş ya da asla söylenememiş sözlere.
—————————————————————————-
İlgili Bağlantılar
