Beyaz Melek (2007)

Sizi de getirip buraya bırakıverdiler ha.

Bak efendi hiç üzülmeyiniz. Bizi de buraya bıraktılar.
Zamanla hepimiz alıştık burda yaşamaya.
Bizlerin tanıyıp buraya da alışınca çok seveceksiniz.

+Abi bu İstanbul nasıl bir yerdir?
-Dünyanın en güzel yeridir.
+Bana milyon versen ben burda yaşamam. Burda ömür yollarda geçiyor.

Nuri beni tanımadın mı? Ben Ayşe.

Ben Yaşar Sarıkaya. Edirneliyim. Okuttuğu çocuklara hayatı, sevgiyi öğretmiş
ama malesef kendi çocuklarına öğretememiş olan bir emekli öğretmenim.
Tanıştığımıza memnun oldum.

+Bütün çekilen acılar geçmişte kaldı.
-Geçmişte kaldı..Geçmişte. Ama hiç eskimedi.

+Melek anne bir şey daha sorabilir miyi?
-Sor.
+Uzayda hayat var mı yok mu? İsa inecek mi Musa gelecek mi?
Denizler taşacak mı buzullar eriyecek mi? Yoksa kıyamet kopacak mı..
-Eeee be! Sen alay mı ediyor benimle. Musa’yı İsa’yı bilmem ama
şimdi kocaman bir kötek geliyor.

+Abi sen buraya huzurlu ev demiştin değil mi?
-Evet ne oldu?
+Yok yok bi’şey. Yalnız sana bi’şey söyleyim,
burada insanların heç huzuru yok haberin olsun.

+Abi burası iyi midir kötü müdür? Burası yalan mıdır dolan mıdır?
Abi burda insanları seviyorla mı yoksa dövüyorlar mı abi? Hıdır abi kurbaın
olayım sen söyle abi burası neresidir abi?
-Ey gardaşım burada ölümü bekler insanlar burası son duraktır,
burda vefasızın Allahını görürsün.
Sen daha bir şey görmedin
+Abi madem öyle niye buraya huzur evi diyorlar abi he..

+Bak evladım, sertlikle şiddetle hiçbir şey çözemezsin,
sadece yüreğini soğutursun halbuki insanın yüreği sıcak olmalı öyle değil mi?
Yani hırslanmak şiddete başvurmak marifet de değil çözüm de.
Düğünden sonra yolcu musunuz?
-Evet abi.
+Peki şimdi gidebilirsin.
-İyi günler abi.
+Ellerine sağlık.
-Efendim abi.
+Aa yoo sana demedim kendi kendime konuşyorum.

+Teyze bir şey soracam.
-E sor olum.
+Burda kalan insanların çocukları neden onları buraya bırakmışlar.
-Oğlum evladım.. Analar babalar küçücük evlerine küçücük yüreklerine
onlarca torun çocuk sığdırırken, evlatlar koca koca apartman dairelerine
villalarının bir köşelerine yaşlı ana babalarını sığdıramadılar.
Benim oğlum da size benzer çok vefalıdır Musa çok.

Senden herkes korkuyor, oysa kutsal bir emanetçisin sen.

+Biliyor musun, güneşin ayın bütün yıldızların birer melaikesi var.
Yani vekil kılınmış melekleri. Yere düşen her bir yağmur tanesini
birer melaikenin taşıdğını bilir misin? Onun için yağmur yağdığı zaman
damlalar birbirine hiç değmezler.
-Abla ne kadar güzel söylüyorsun. Kurban olim devam et.
+Aslında biz de bulunduğumuz yerde yalmız değiliz. Yalnız olduğumuz zaman
bile yalnız değiliz. Onlar hep aramızdalar. Düşüncemizi yaptıklarımızı yazıyorlar.
Yazıcı melekler.
Yazıcı melekler evet abla.
+İnsanlar dünya hayatında melek görebilirler. Kuran temessül diye yazar bunu.
Ama ölüm anında herkesin göreceği tek melek var, “Beyaz Melek”..Ben onu görüyorum.
-Evet abla anladım…

İnsanı hayatta bütün zorluklara karşı ayakta tutan inançtır sevgidir.

+Bu Ahmet bey ağa mı?
-Yok.. Bi zamanlar ağalık beylik vardı. Ama şimdibu tırıvırı dizilerde kaldı.
Yoksa kim siker ağayı.

Unutmayın, gittiğiniz her yerde bir kapınız olsun.

Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer.

Efendim tanıştırayım. Amcamın karısı, dayımın karısı, benim karı, Ömer abimin karısı,
Ali abimin karısı, anam ve bütün kardeşleri-miz.